یک نفر آمد و در زد و گفت: «آقا یه تیکه نون به من بده خیلی گرسنه ام.» یه تیکه نون بهش دادم. دو دقیقه بعد دوباره زنگ زد و گفت: «آقا یه لیوان آب به من بده» رفتم جلوی در و بهش آب دادم. دو دقیقه بعد زنگ زد و گفت:« آقا پاشو بیا پایین؛ یه پیرهن به من بده دارم از سرما یخ می زنم» یک پیراهن بهش دارم . دو دقیقه بعد زنگ زد و گفت:« یک شلوار بیار پایین کار دارم» شلوار بردم و گفت:« رفتی بالا یه جوراب هم برام بیار آخه جورابم سوراخه» دوباره زنگ زد و گفت:«کلاه و چتر و عصا هم اگه داری بیار. کله ام که کچله؛ پای راه رفتن هم ندارم!» به او دادم . ازم تشکر کرد و رفت.اون تا نصف راه رفت و من هم رفتم تا لباس بپوشم و بروم دکتر اعصاب که یه سال پیش بهم وقت داده بود . می خواستم آماده بشم دیم هیچ لباسی برای پوشیدن ندارم. پابرهنه رفتم سراغ مرد فقیر و گفتم:«اقا می شه پیراهنو کفشت رو به قرض بدی؟ یه ساعت دیگه برش می گردونم » مرد فقیر گفت:« برو گمشو ببینم! خدا روزی ات را جای دیگه بده. مزاحم دروغگو».
به زمین نگاه کن گناهش چیست؟ کدام گناه او را در زیر پای تو قرار داده؟
به آسمان نگاه کن در انتظار کیست؟ انتظار کدام نگاه آشنا او را سقف بلندی بر فراز نگاه تو کرده؟
باران را لمس کن برکت کدام دستُ لطافت بی مثال باران را بر سرت می ریزد؟
خورشید را ببین. کدام نگاه بر جانش آتشی زده که تا ابد برای تو بسوزد؟
ماه به جرم کدامین جنون راه بلد شبهای تاریک تو می شود؟
ستاره را ببین فانوس کدام تمنا در قلبش برای تو سوسو می زند؟
به صدای باد گوش کن. کدام دست توانمند این ملودی بی نظیر را در جانش جاری ساخته؟ به این همه زیبایی نگاه کن. پاداش کدام نیکی این همه زیبایی بی دریغ را نصیب تو کرده؟
لحظه ای درنگ کن خدا در همین نزدیکی هاست!
و چه خوشبخت بودم آن روز که عروسک کوچکی پناهگاه گریههایم بود و چه شاد که به رقص پروانهها دور گلدان کوچک شمعدانی میخندیدم و چه آزادانه با پروانهها هم بازی میشدم، با پرواز پرندهها میپریدم، اوج میگرفتم و سادهتر از امروز به خدا میرسیدم.
میدونید اون روزها خدا تنها یک واژه نبود
کلاغ و کبوتر هر دو عاشقند. با هم پرواز می کنند. اوج می گیرند. کلاغ عاشق کبوتره. شیفته تواضع کبوتره. زیبایی کبوتر. صدای آرامش و... اما بعد از چند سال کبوتر زیبا می میره. بیچاره کلاغ! هنوز که هنوزه سیاهپوش کبوتره
عمر زیادی هم دردسره مگه نه؟
امروز در تقویم دیگران، یک روز عادی است، اما برای من روز جهانی موزه و میراث فرهنگی است. این اعلامیه را چاپ میکنم که بدانی و برگردی و سفال آمالم را از عمق خاک بیرون بکشی. آری. برگرد به این اسکلت قدیمی سری بزن و با میلههای قفسه سینهاش قفس بساز و کلیدش را گم کن. برگرد، خودم که سودی برایت نداشت، از این عتیقه زیرخاکی بیجان سودی ببر. ترسو نباش. بیا! دور حجم کوزهام هیچ ماری نیست.