می‌دونم می‌آد

زندگی برای من شبیه یک بازی گل یا پوچ است

 درون یک دستم , تمام پوچی های زندگی ام
 و درون دست دیگرم گلیست اندازه تمام زیبایی ها و معناهای زندگی خودم

در این بازی وقتی برنده ام که ،

 خودم

 دستی که درون آن گل است را ،
 پیشکش کسی کنم که
 سالهاست به انتظارش ایستاده ام

و می دانم روزی خواهد آمد

با دستهایی خالی از پوچی

و چشمهایی مهربان و زلال

و میان هر دو دستش نه یک گل

که بهشتی نهان کرده

مشتش را خواهد گشود

و جهان به یکباره زیبا و پاک خواهد شد

با آبشارهایی به زلالی چشمانش...

می دانم می آید

می دانم

می دانم...